6.1 این روش، در مورد آماده کردن نمونه آزمایش توضیح نمیدهد. ترکیب سطح زیرین و آمادهسازی سطوح و تعداد نمونهها باید قبل از انجام آزمایش تعیین شود.
6.2 پیشنهاد میشود که نمونه کنترل یک رنگ با دوام شناخته شده در هر تست گنجانده شود. این نمونههای کنترل، میتوانند در هنگام تغییر شدت آزمایش در دستگاه، هشدار دهند و همچنین اختلاف شدت آزمایش در دستگاههای مختلف را نشان دهند.
6.3 توصیه میشود که حداقل دو نمونهی مشابه از هر نوع پوشش مختلف، استفاده شود تا در صورت وجود اختلاف بین نمونهها و شرایط آزمایش در دستگاه، بتوان آنها را جایگزین کرد.
7.1 مخزن آب را طبق مشخصات داده شده در نوع 4، D1193 با آب معرف پر کنید. نباید از آب شیر استفاده کنید.
7.2 دمای هوای اشباع با بخار آب را روی 38+-2 درجه سانتیگراد تنظیم کنید.
7.3 از نمونهها از تقریبا 15 درجه عمودی محافظت کنید. محافظهای چوبی شکاف دار برای نمونههای مسطح مناسبند. برای تشکیل قطرات ناشی از میعان، بین نمونهها حداقل 30 میلیمتر فاصله بگذارید. نمونهها را در فاصلهای از هم قرار دهید که به یکدیگر یا مواد فلزی یا موادی که میتوانند آتش بگیرند، برخورد نکنند. نمونهها را طوری بچینید که قطرات میعان یک نمونه، روی دیگر نمونهها نچکد.
7.4 اگر محفظه درست عمل کند، در تمام مدت آزمایش، قطرات آب باید به صورت یکنواخت روی نمونه ظاهر شوند. محفظه باید نقشه برداری شود تا از اینکه تقطیر در جایی از آن صورت نگیرد، جلوگیری به عمل آید و تغیرپذیری آزمایش، کاهش یابد. آزمایش باید در حالی ادامه یابد که تمام مدت، محفظه آزمایش بسته است. وقفههای کوتاه به منظور سرکشی یا حذف نمونهها از محفظه، بلا مانع است، اما در هر روز فقط یک بار میتواند در آزمایش وقفه ایجاد کرد و نباید بیشتر این کار را انجام داد.
7.5 برای کنترل تغییرپذیری در دستگاه، طی یک روند منظم، نمونهها را از نو مرتب کرده و در جای جدید قرار دهید تا تمام نمونهها زمان مساوی را در بخشهای مختلف دستگاه بگذرانند (جلو، عقب، چپ، راست و مرکز).
7.6 بعد از مدت زمان مشخص یا بعد از مشاهده تغییرات ناشی از آب، انجام آزمایش را متوقف کنید.
7.7 نمونهها را خشک کنید. به تغییر رنگ، تاول زدن و… نمونهها، امتیاز دهید. نمونهها را حداقل 5 دقیقه و حداکثر 10 دقیقه بعد از بیرون آوردن از محفظه، ارزیابی کنید، چرا که تغییرات ناشی از آب، ممکن است به سرعت از بین برود. فقط آن تعدادی از نمونهها را از محفظه خارج کنید که در زمان مشخص، قادر به ارزیابیشان هستید.
7.7.1 اگر ممکن است، نمونهها را بعد از اینکه از آزمایش خارج شدهاند و آنقدر بیرون بودهاند که رطوبت جذب شده در داخل آنها با هوای اتاق به تعادل رسیده است، دوباره ارزیابی کنید. دوره ریکاوری به صورت کلی بین 12 تا 24 ساعت، کافی است. امتیازات بعد از ریکاوری به ما امکان میدهد که اثرات دائمی قرار گیری در معرض رطوبت را مانند اثرات گذرا، به خوبی مشاهده کنیم، این امر به خصوص برای ارزیابی رنگ و درخشش اهمیت دارد.
8.1 اطلاعات زیر را گزارش کنید:
8.1.1 مشخصات نمونه.
8.1.2 نتایج ارزیابی.
8.1.3 ارجاع به روش D 2247.
8.1.4 ساعات طول آزمون.
8.1.5 درجه حرارت آزمایش.
8.1.6 شرایط ویژه آزمایش یا هرگونه انحراف در روند آزمون.
9.1 چسبندگی؛ تاول زدن؛ رطوب؛ مقاومت در برابر آّب، زنگ زدن
a1.1 دستگاه باید به نحوی ساخته شود که بخار آب، در پایین آن ایجاد شود. این کار هوای بالای مخزن آب را به سرعت با بخار آب اشباع میکند. دمای هوای اشباع از بخار آب، بالا رفته و سپس زیر نقطه شبنم، سرد میشود و باعث میشود که روی نمونهها قطرات آب بنشیند. دو نوع دستگاه پیدا شده که برای پاسخگویی به الزامات این روش، مناسب است. نوع اول از یک مخزن آب با یک هیتر الکتریکی آبی استفاده میکند و نوع دوم از یک لوله زیرآبی پخش هوا استفاده میکند.
a1.2 در محفظههایی که در آن از هیتر الکتریکی برای تامین گرما و رطوبت استفاده میشود، ناحیه مخزن آب گرم نباید بیش از 25% کف محفظه را اشغال کند. استفاده از یک مخزن آب گرم بزرگ، میتواند دمای داخل محفظه را یکنواخت کند و بنابراین از ایجاد قطرات آب بر روی نمونهها جلوگیری کند. وقتی نسبت محفظه و مخزن آب به درستی انتخاب شده باشد، دمای آب حدودا 5 تا 10 درجه سانتیگراد بالاتر از دمای بخار است.
a1.3 در محفظههایی که از پوشش آب برای تامین گرما و رطوبت برج (اختیاری) و لوله پخش هوا برای تامین رطوبت استفاده میشود، سطح آب در محفظه باید تقریبا 15 سانتیمتر بالاتر از کف محفظه باشد. سطح آب در پوشش گرمایشی باید حدود 30 سانتیمتر بالاتر از کف محفظه باشد. نمونهها باید در سطحی بالاتر از آب در پوشش گرمایشی قرار گیرند تا از وقوع میعان مطمئن شویم. فشار هوا به برج مرطوب کننده باید حدود 7 الی 15 کیلو پاسکال باشد.
a1.4 محفظه نیازی به عایق ندارد و عایق ممکن است با کاهش تفاوت دمای داخل محفظه، ایجاد قطرات آب بر روی نمونهها را دچار اختلال کنند. در محفظههای کوچک که اختلاف دمای داخل آنها ناچیز است، قطرات آب به سختی روی نمونهها مینشیند.
a1.5 محفظه بزرگی که بتوان داخل آن قدم زد، ممکن است به بیش از یک مخزن آب گرم نیاز داشته باشد تا بتواند جریان همرفتی لازم برای میعان را در تمام نقاط داخل محفظه، ایجاد کند. استفاده از فنهای گردشی باید با احتیاط صورت گیرد زیرا ممکن است تفاوت دما را کاهش داده و میعان را دچار مشکل کنند.
a1.6 در محفظهای که به درستی کار میکند، هنگامی که محفظه برای مشاهده و بازرسی باز میشود، میتوان قطرات آب را بر روی نمونهها و قطعات دید. ممکن است نیاز باشد تا از قرار دادن نمونهها در قسمت پایین محفظه که در آن تفاوت دما کم است، اجتناب کرد، زیرا ممکن است در این نقاط میعان صورت نگیرد.
a1.7 در حالتی که در آن، میعان به میزان کافی یا اصلا، در نقاط مورد نظر صورت نگیرد، میتوان ایجاد قطرات را با خاموش کردن مخزن آب گرم به طور دورهای، افزایش داد. این کار باعث افزایش نواسانات دما میشود.
a1.8 در استفاده از این روش، ممکن است تغییرات زیادی در طراحی دستگاه به وجود بیاید. در شکل زیر طراحیهای مختلف دستگاه به چشم میخورد.

مقالات مرتبط:
روش استاندارد آزمایش مقاومت رطوبتی روکش در رطوبت نسبی ۱۰۰ ٪ – بخش اول