برای اینکه محصول نهایی عاری از اشکال باشد و مدت طولانی دوام بیاورد، پوشش پودری به یکسری اقدامات آماده‌سازی ویژه نیاز دارد. مراحل آماده‌سازی زیر 99٪ از مشکلاتی را که ممکن است در فرایند پوشش پودری داشته باشید، از بین می‌برد. اگر قصد دارید در آینده پوشش پودری کار کنید، این مراحل شما را راهنمایی می‌کند که چه نوع آماده‌سازی برای پوشش پودری موفق مورد نیاز است.
مرحله 1: جداسازی قطعات
جداسازی قطعات همیشه مورد نیاز نیست و در واقع به آنچه که پوشش‌دهی می‌کنید، بستگی دارد. اگر قطعه‌ای فلزی را که فقط از یک قسمت تشکیل شده است، پوشش‌دهی می‌کنید، می‌توانید از این مرحله بگذرید. اگر قصد دارید قطعه‌ای را پوشش دهید که هر نوع لاستیک، پلاستیک، واشر، سیم‌کشی و غیره داشته باشد، باید این قسمت‌ها را جدا کنید؛ چرا که احتمالاً در فرآیند پخت ذوب می‌شوند. هر نوع بلبرینگی هم باید برداشته شود، حتی اگر کاملاً از فلز ساخته شده باشد. بلبرینگ‌ها غالباً با گریس روانکاری می‌شوند که در صورت گرم شدن در کوره، از بین می‌رود و بلبرینگ بدون استفاده و یا عمر آن به شدت کوتاه می‌شود. آهن‌ربا هم باید برداشته شود؛ چرا که خیلی از آهن‌رباها خاصیتشان را در طی فرآیند پخت از دست می‌دهند. موقع جدا کردن هر چیزی، مطمئن شوید که بعد از اتمام کار می‌توانید آن را به درستی مونتاژ کنید. همیشه حتی قبل از لحظه‌ی برداشتن آچار در این مورد اطلاعات کسب کنید. هرکسی می‌تواند دو براکت را باز و پوشش‌دهی کند، اما جدا کردن سیستم انتقال قدرت (جعبه‌دنده) برای پوشش‌دهی، کمی دشوارتر است. اگر در این زمینه ماهر نیستید، همیشه از مراحل جداسازی عکس و یادداشت بردارید.
حتی اگر یک مجموعه کاملاً فلزی داشته باشید که از چند قطعه تشکیل شده باشد، من همیشه می‌گویم که جدا کردن قطعات و پوشش‌دهی جداگانه هر قطعه بهترین کار است. جداسازی بعضی از قطعات سخت‌تر از قطعات دیگر است. در حالی که یک قطعه ممکن است به هم پیچ شده باشد و به راحتی از هم جدا شود، قطعه‌ای دیگر ممکن است پرچ، سنجاق یا اتصال‌دهنده‌های دیگر داشته باشد که برای جدا و جابه‌جا کردنشان ابزارهای خاصی لازم دارید. این به شما بستگی دارد که چقدر پیش می‌آید قطعاتی از این دست را جداسازی کنید.
وقتی قطعات خودرو مثل استارتر، دینام، سیلندر اصلی و غیره را با پودر پوشش‌دهی می‌کنید، خرید یک جعبه تعمیر برای قطعه ایده خوبی است. به این ترتیب می‌توانید آن را جدا کنید، پوشش دهید و همه را با اجزای کاملاً جدید دوباره جمع کنید. فقط اطمینان حاصل کنید که آیا جعبه تعمیر در دسترس است و آیا باید آن را از کارخانه تولید خودرو سفارش دهید یا فروشگاه قطعات خودرو (معمولاً جواب کارخانه تولید خودرو است).
مرحله 2: پاکسازی
بعد از جدا شدن قطعه، به طور کامل تمیزش کنید. تمام آلودگی‌ها، روغن، چربی و لکه‌های موجود بر سطح قطعه را پاک کنید. باید قطعه را به حدی تمیز کنید که اگر آن را روی پیراهن سفیدتان بگذارید، کوچکترین لکه‌ای به جا نگذارد. در این مرحله نگران زنگ‌زدگی یا رنگ نباشید که بعدًا از بین می‌رود. بعضی اوقات فولاد ریخته لکه‌دار می‌شود و با هیچ نوع پاکسازی از بین نمی‌رود، که بعداً مورد بررسی قرار می‌گیرد. حتماً این یادداشت را بخوانید که کاملاً عمیق به مرحله پاکسازی می‌پردازد. برای چنین پاکسازی‌ای می‌توان از مواد چربی‌زدایی معمول استفاده کرد، فقط مطمئن شوید که برای قطعه بی‌خطر باشد. برای فولاد از “Super Clean” یا ” Castrol Super Clean ” سابق استفاده می‌کنم. برای آلومینیوم، از “Simple Green Extreme”، استفاده می‌کنم؛ چرا که به طور ایمن مخصوص آلومینیوم ساخته شده است. در کنار مواد پاک‌کننده، از مجموعه برس‌های اسکراب و واشر فشار برقی در قطعه‌های بزرگتر استفاده می‌کنم. یک واشر فشار برقی را به دلیل سهولت استفاده انتخاب کردم. این واشر فشار الکتریکی “Sun Joe” تا جایی که واحدهای برقی کار می‌کنند، بسیار خوب است.
مرحله 3: پوشش‌زدایی (استریپینگ)
بعد از اینکه قطعه را کامل پاکسازی کردید، می‌توانید پوشش قبلی را از بین ببرید؛ خواه رنگ باشد، یا پوشش پودری یا هر چیز دیگری. اگر هیچ پوشش قبلی در کار نیست، می‌توانید از این مرحله صرف نظر کنید. بسته به میزان پوشش پودری، می‌توانید از این مرحله بگذرید و هر نوع پوشش قبلی را با سندبلاست از بین ببرید. اگر پوشش پودری را در حجم بالا انجام می‌دهید، جداً به استفاده از استریپر توصیه می‌کنم؛ مخصوصاً اگر پوشش قبلی که قصد حذف آن را دارید، پوشش پودری باشد. بعضی از پوشش‌های قبلی حکم کابوس را برای سندبلاست دارند و مرحله پوشش‌زدایی باعث صرفه‌جویی در وقت می‌شود.
مرحله چهارم: تخلیه گاز
در این مرحله، قطعه باید به اندازه‌ی فلز خالص تمیز باشد تا بتوانید آن را پرداختکاری. این زمانی است که شما روش تخلیه گاز را انجام می‌دهید. نیازی نیست که تمام قطعات تخلیه گاز شوند؛ بنابراین این مرحله «اختیاری» است. چدن یا آلیاژ آلومینیوم متخلخل است و می‌تواند در طی فرآیند تولید یا موقع استفاده روغن جذب کند. من همیشه بر تمام قطعات ریخته‌گری شده و هر قطعه‌ای که در محیط‌های چرب استفاده شده‌اند، تخلیه گاز انجام می‌دهم. روش تخلیه گاز نوعی فرایند پیش از پخت قطعه در کوره‌ای با دمای بالاتر و مدت زمان طولانی‌تر از پخت واقعی پودر است. این فرایند پیش از پخت باعث گرم شدن روغن داخل قطعه و بیرون راندن آن می‌شود. در این فرایند اغلب مقداری دود دیده می‌شود که به خاطر سوختن روغن است. اگر روغن درون قطعه باشد و از چشم شما دور بماند، در حین اعمال پوشش پودری بیرون می‌زند که باعث ایجاد حباب یا برجستگی کمی در لایه پرداخت می‌شود.
هیچ استاندارد مشخصی برای تخلیه گاز وجود ندارد؛ پوشش‌های مختلف از دستورالعمل‌های مختلف پیروی می‌کنند. بعضی قطعه را تا وقتی که دیگر دود ندهد، در کوره می گذارند و بعضی تا مدت زمان مشخصی. روش من این است که قطعه را در 440 درجه فارنهایت در کوره قرار دهم و زمان را بر اساس اندازه قطعه تنظیم کنم. قطعه کوچکی مثل استارتر به مدت 30 دقیقه در کوره قرار می‌گیرد. چرخ‌ها را، بسته به اینکه هنوز دود می‌کنند یا نه، برای یک ساعت یا بیشتر در کوره می‌گذارم. دلیل استفاده از دمای 440 درجه فارنهایت این است که بعضی از آلیاژهای آلومینیوم در حدود 500 درجه فارنهایت، شروع به سفت شدن می‌کنند که باعث می شود عملیات حرارتی و در نتیجه استحکام خود را از دست بدهند. به نظر می‌رسد 440 درجه فارنهایت به اندازه کافی پایین باشد تا با دمای مزبور فاصله داشته باشد، اما در عین حال به اندازه کافی بالا است که روغن‌های حاصل از فرایند پخت پوشش پودری را از بین ببرد. تکرار می‌کنم، روش اصولی در کار نیست، این فقط کاری است که من می‌کنم و برای من جواب می‌دهد.
مرحله 5: سندبلاست یا پوشش فسفات یا هر دو
در این مرحله، قطعه شما برای سندبلاست آماده است. سندبلاست بافتی به قطعه می‌دهد که باعث می‌شود پوشش پودر به آن بچسبد، قطعه را تا حد فلز خالص تمیز می‌کند. شاید بخواهید موقع سندبلاست، تمام قسمت‌های قطعه را کاملاً تمیز کنید. بعضی قسمت‌ها هستند که نباید سندبلاست شوند، مثل سوراخ کالیپر سیلندر ترمز یا سوراخ سیلندر. قبل از سندبلاست این مناطق باید ماسک زده شوند. وقتی در حال آماده‌سازی برای پوشش پودری هستید، از مواد کثیف یا روغنی برای بلاست قطعات استفاده نکنید. این روغن قطعه را آلوده کرده و بر پرداخت اثر می‌گذارد. نتیجه نهایی سندبلاست باید فلزی کاملاً سفید و تمیز و بدون آلودگی باشد. از این مرحله به بعد، قطعه شما نباید با دست خالی حمل شود. فقط از دستکش تمیز استفاده کنید.
در بالا اشاره کردم که سندبلاست علاوه بر پاکسازی، بافتی بر قطعه به جا می‌گذارد که باعث می‌شود پوشش پودری بچسبد. این بافت عامل چسبندگی و در نتیجه دوام پوشش پودر است. بدون آن، پوشش پودری را می‌توان به راحتی خرد کرد. برای دستیابی به این چسبندگی علاوه بر سندبلاست، گزینه‌های دیگری هم وجود دارد که پوشش‌های فسفاته نامیده می‌شود. با این حال، این پوشش‌های فسفاته به اندازه سندبلاست چسبندگی ایجاد نمی‌کنند و دوام پوشش پودری هم به همان میزان نخواهد بود. بسیاری از تاسیسات تولید پودر که روزانه هزاران قطعه را پوشش می‌دهند، به جای سندبلاست از پوشش فسفات استفاده می‌کنند. پوشش‌دهی جداگانه‌ی هر قطعه با پوشش‌های فسفات در مقایسه با سندبلاست بسیار سریعتر انجام می‌شود. متأسفانه دوام پوشش پودری به همین دلیل کم می‌شود. پوشش‌های مورد استفاده معمولاً فسفات آهن یا فسفات روی هستند. فسفات آهن تقریباً از طریق هر خرده فروش پودری در دسترس است. فسفات روی از فسفات آهن بهتر است. در عین حال، بسیار کنترل شده است و برای خرید آن باید یک حساب کاربری با تامین‌کننده باز کنید. برای داشتن بهترین چسبندگی و دوام، می‌توانید در کنار سندبلاست، از پوشش فسفات هم استفاده کنید.
مرحله 6: پاکسازی بعد از سندبلاست
سندبلاست تقریباً تمام آلودگی‌های قطعه را از بین می‌برد، با این حال قطعه شما پوشیده از گرد و غبار سندبلاست خواهد شد. وقتی که قطعه را از داخل محفظه بیرون آوردید (با دستکش های تمیز) می‌توانید با پاشیدن کمپرسور هوا، بیشتر گرد و غبار را از بین ببرید. مطمئن شوید که هوای تمیز اسپری می‌کنید؛ باید یک فیلتر پاک‌کننده رطوبت در خط هوا داشته باشید، در غیر این صورت ممکن است قطعه‌ی تمیز خود را آلوده کنید. بعد از اینکه بیشتر گرد و غبار از بین رفت، با یک برس تمیز و سفت و سخت قطعه را با شدت برس می‌کشم و دوباره به آن هوا می‌پاشم. سپس از الکل دناتوره شده روی حوله تمیز استفاده می‌کنم و قطعه را به آرامی تمیز و پاک می‌کنم. الکل دناتوره با استون به شدت توصیه می‌شود. هیچ نوع آلودگی باقی نمی‌گذارد. در این مرحله سعی می‌کنم تا حد ممکن پرز کمتری به جا بگذارم. سپس دوباره به قطعه هواپاشی كرده و با شعله پروپان كه باعث سوختن هرگونه پرز باقيمانده و تبخير آثار الكل دناتوره شده مي‌شود ، به سرعت قطعه را تمیز می‌کنم.
مرحله 7: ماسک‌زنی
ماسک‌زنی به قطعه بستگی دارد. بعضیی از قطعات قبل از پوشش پودری به مقداری ماسک‌زنی نیاز دارند و این زمان مناسب ماسک‌زنی است. من تمام فرایند ماسک‌زنی را با دستکش تمیز انجام می‌دهم؛ چرا که آخرین مرحله قبل از پوشش‌دهی قطعه با پودر است و حتی یک اثر انگشت هم می‌تواند در لایه پرداخت باقی بماند. من تمام فرایند را روی یک میز کار تمیز با ابزار تمیز انجام می‌دهم.
مرحله 8: آویزان کردن
آخرین مرحله این است که قطعه خود را آویزان کنید. من از دسته‌قلاب‌هایی با اندازه‌های مختلف و همینطور سیم برهنه برای آویزان کردن قطعات استفاده می‌کنم. قطعات بزرگتر قلاب محکم‌تری لازم دارند. آخرین چیزی که عمراً بخواهید بعد از تمام این زحمت‌ها ببینید، شل شدن قلاب و افتادن قطعه شما در کوره است! اگر قطعات خود را روی چنگکی متعادل پوشش‌دهی می‌کنید، اطمینان داشته باشید که قلاب مورد استفاده از فلز خالص و تمیز باشد، بنابراین می‌تواند تعادل را به قطعه منتقل کند.
اینها مراحل لازم برای اجرای درست پوشش پودری است. در انجام این مراحل کوتاهی و عجله نکنید. آماده‌سازی 90٪ کار لازم برای یک پرداختکاری خوب است. ممکن است کار زیادی به نظر برسد، اما انجام صحیح آن لازم است. بعد از این مراحل، قطعه شما آماده پوشش پودری می‌شود. در یادداشت‌های آینده درباره نحوه درست پاشش پودر و طریقه‌ی پرداختکاری آن و اینکه چطور تعداد دو یا بیشتر پوشش را اعمال کنیم، توضیح می‌دهم. با تشکر
